hani bir anda önce gözünüz, sonra aklınız bir şeye takılır. 

sonra bir farkındalık gelir oturur yanı başınıza. 

her gün gördüğünüzü düşündüğünüz ama aslında sadece baktığınız şeyleri görür hale gelirsiniz hani ansızın. 

işte öyleyken fark ettim ben de bir anda;

 çevremde ne kadar da kocaman kocaman yüreklerin olduğunu. 

şaşırdım. 

ama kocaman yürekli olmalarına değil. 

nasıl oluyor da bunca yaşamaktan sonra bile

 hala böyle kocaman yürekli olmayı başarıyorlar diye şaşırdım. 

oysa benim kalbim küçülüyor.

 ve bir gün uyandığımda 

hiç bulamayacağım yerlere gitmiş olmasından korkuyorum.